Goud

Helaas is ook duidelijk geworden waarom we de andere hond niet konden vinden.
Zij is overleden. Iemand uit Struga vertelde dat ze dinsdag dood gevonden is op het strand van Struga.

Erica had de naam Zlato in haar gedachten voor deze hond. Zlato betekent goud in het Macedonisch.
Helaas heeft ze geen gouden bestaan gehad. Onze gedachten gaan uit naar honden die nog steeds op straat moeten overleven.

Missie geslaagd!

Best spannend. Een hond meenemen naar Nederland. Hoe zal het gaan in het vliegtuig? Zal ik hem op Schiphol meteen meekrijgen? Zomaar wat vragen die door Erica haar hoofd gingen.
Ik zou er een heel blog over kunnen schrijven, maar dat is nergens voor nodig. Het ging namelijk erg goed!
Op Schiphol mocht Zjorzie meteen mee naar huis. Henk kwam ons met de auto ophalen.
Blij en opgelucht waren we dat de missie was geslaagd: een straathond redden.

Nieuwe roedelleiders

Het is niet niks had ik mezelf wijsgemaakt. Een hond van de straat plukken, aanlijnen en meenemen. Ik had nog even ingelezen met een boek van Cesar Milan. Vanaf het moment dat we de hond hadden aangelijnd hebben we aan hem willen laten zien, dat wij zijn nieuwe roedelleiders waren. Dit betekende dat we Zjorzie niet voor ons lieten lopen, maar achter ons. Wij bepaalden de weg en gaven de grenzen aan. Het wierp meteen vruchten af. Hij liep aan de lijn alsof hij nog nooit anders gewend was.
Mede hierdoor hebben we fantastische dagen gehad in Struga. We hebben heerlijk gewandeld en Zjorzie ging ook mee uit eten, of een terrasje pakken. Hij ging dan aan onze voeten liggen en stond pas weer op als wij ook opstonden.

Inenten, chippen, paspoortje

Vorige week landen we op het vliegveld van Ohrid. Vastbesloten om iets te doen voor één of twee honden. Op het vliegveld spraken we Nederlandse mensen die ons vertelden dat een hond meenemen gemakkelijk is. ‘Inenten, chippen, paspoortje erbij en gewoon even laten weten aan de vliegmaatschappij’. Erica sprong een gat in de lucht, zo werd alles een stuk gemakkelijker.
Maar voor deze actie heb je natuurlijk wel een hond nodig om mee te nemen. Daaraan is helaas gebrek in Struga. In elke straat vind je honden, in allerlei soorten en maten. Erica’s oog was al in augustus gevallen op Zjorzie. Een klein hondje met korte pootjes.
Vlakbij het hotel troffen we Zjorzie aan, al kwispelende en blij met de hondenkoekjes die Erica bij zich had. Gelukkig Zjorzie was er nog!

We reserveerden een plekje voor Zjorzie in het vliegtuig en kochten de eerste vervoersmand die we konden vinden.
Na een aantal wandelingen door Struga moesten we concluderen dat de andere hond die Erica had willen redden, het teefje, onvindbaar was. Dit was even slikken, maar toch moesten we doorgaan met plannen maken voor Zjorzie. We waren nog hard op zoek naar een dierenarts die hem alles kon geven wat nodig was om naar Nederland te gaan. Via de (enige) dierenwinkel in Ohrid, vlakbij Struga, vonden we een dierenarts. Met ons beste Engels/Duits en gebarentaal kwamen we een heel eind. Uiteindelijk troffen we een dierenarts met een stevige handdruk, die ons kon helpen.
Donderdagmorgen lijnde Erica Zjorzie aan en namen we hem in een taxi mee naar een dierenarts in Ohrid. Daar werd hij ingeend, gechipt door dr. Oliver, terwijl dr. Marjan Zjorzie stevig vasthield. Daarna werd het paspoort aan Erica overhandigd. Zjorzie kon mee naar Nederland.

Zjorzie leek vrijwel meteen te accepteren dat hij nu bij onze roedel hoorde. Alsof hij nog nooit anders had gedaan liep hij aan de lijn mee. 

Schattige jonge hondjes

We zijn sinds gisteren in Struga. We hebben al heel wat straathonden gezien. Het is sneu om schattige jonge hondjes te zien die vermagerd zijn. Bij deze pup verwijderde Erica drie teken. Erica kijkt ernaar uit om voor 1 of 2 honden iets te kunnen betekenen. Helaas is het lastig het blog goed bij te houden, maar we zullen proberen jullie zo goed mogelijk op de hoogte houden.

Aftellen

Het aftellen is begonnen. Alle benodigdheden zijn ondertussen in huis. We weten niet exact waar de honden zullen zijn. Wel heeft iemand uit Struga ons recente foto's van de honden gestuurd. 
Je kan goed zien dat het teefje drachtig is. We weten dan ook niet of we het teefje mee kunnen krijgen, het is al helemaal niet te hopen dat ze tegen die tijd al bevallen is.

Er zijn een aantal kleine giften  binnen gekomen(in totaal 30 euro), heel erg bedankt daarvoor! We zullen ervoor zorgen dat het geld goed besteed wordt.
Mocht iemand nog een donatie willen doen, dat kan. Bij Unive Den Helder en dierenspeciaalzaak Blokker in Den Helder staat nog steeds een collectebus.

Al snel dichtbij!

8 oktober komt al snel dichtbij. Vooral Erica is druk bezig om alle benodigdheden te verzamelen.

Het is spannend of we de honden zullen aantreffen waar Erica ze voor het laatst heeft gezien. De zwarte hond (zie poster, eerdere blog) is een jong reutje, de andere lichtbruine hond, een teefje, heeft er al een paar levensjaren opzitten.
We hopen met alle hulp, niet alleen de twee honden, maar ook Daniela te kunnen helpen die 52 straathonden opvangt in haar asiel.

Ook een collectebus bij dierenwinkel Blokker

Ook bij Dierenwinkel Blokker staat sinds kort een spaarpotje voor de straathonden in Macedonië.

Je vindt Blokker aan de Spoorgracht, nummer 30, te Den Helder

De poster

Collectebus

Mocht je financieel iets willen bijdragen, binnenkort komt er bij Unive Den Helder een collectebus te staan.

Unive Den Helder vind je aan Prins Hendriklaan 2, te Den Helder

Hoe jij kan helpen

 

We komen natuurlijk een heel eind met de kennis van Cesar Milan, maar de echte hondenkenner weet dat er iets meer nodig is om een hond zomaar van de straat te plukken.
 

Zo hebben we nog de volgende dingen nodig, voor een gemiddelde hond:

• Halsbanden
• Muilkorven, het is in Bulgarije verplicht een hond te muilkorven
• Handschoenborstel
• Tuigje 
•  Grote vervoersmand
• Proefzakjes hondenvoer

Mocht je één of meer van deze dingen willen doneren, stuur dan een email naar Erica van Wingaarden, zemindar@quicknet.nl. Of bel haar: 06-13428143.

Als je onze actie op een andere manier wil steunen kan je ook bij Erica terecht.

Iets volkomen idioots

 Op een drukke werkdag word ik gebeld door Erica. Ze heeft een vraag aan mij.
Onlangs is ze weer op vakantie geweest in Struga, Macedonië. Erica is een dierenvriend. Bij het zien van de vele straathonden breekt  haar hart. Terug gekomen in het koude Nederland, besloot ze iets te doen.
‘Thamar,’ zei ze, ‘ik ga naar Macedonië om te kijken of ik een of twee straathonden mee kan nemen naar Nederland. Wil jij mee?’ Ik was die dag net eigenaar geworden van een poes. Het beest had in nog geen uur mijn hart gestolen. Een volmondig ja, leek mij dus op zijn plek.
En naast al die dierenliefde ben ik wel een beetje in voor avontuur.

Toen we de boel die zelfde avond doorspraken, leek ons avontuur echter iets volkomen idioots. Er leek geen hondenopvang te bekennen in heel Macedonië. Niemand die ons lokaal kon helpen.
Honden moeten minimaal 30 dagen zijn gevaccineerd, voordat je ze op het vliegveld zet. Een plek waar ze in de tussentijd kunnen verblijven is dus hard nodig.

Erica echter is volhardend en ze belt stad en land af. Van dierenarts tot organisatie Dierennood.  Na twee weken staat ze weer bij mij voor de deur. Er is een vrouw in Skopje, die in haar ééntje een asiel met veertig honden heeft. Onze hoop leeft op. In ons beste Engels sturen we haar een bericht op Facebook. Na een dag krijgen we antwoord: ze is bereid de honden op te vangen.

De tickets zijn ondertussen geboekt, oktober vliegen we. Vanmiddag ga ik naar de bieb om het boek van Cesar Milan, de hondenfluisteraar nog eens te lenen. Als we daar honden van straat moeten gaan plukken, kan zijn kennis nog wel eens van pas komen.

Hieronder de pagina van Daniela, de vrouw van het asiel. Liken mag altijd.
Facebookpagina Daniela's hondenhulp in Macedonie