Het is niet niks had ik mezelf wijsgemaakt. Een hond van de straat plukken, aanlijnen en meenemen. Ik had nog even ingelezen met een boek van Cesar Milan. Vanaf het moment dat we de hond hadden aangelijnd hebben we aan hem willen laten zien, dat wij zijn nieuwe roedelleiders waren. Dit betekende dat we Zjorzie niet voor ons lieten lopen, maar achter ons. Wij bepaalden de weg en gaven de grenzen aan. Het wierp meteen vruchten af. Hij liep aan de lijn alsof hij nog nooit anders gewend was.
Mede hierdoor hebben we fantastische dagen gehad in Struga. We hebben heerlijk gewandeld en Zjorzie ging ook mee uit eten, of een terrasje pakken. Hij ging dan aan onze voeten liggen en stond pas weer op als wij ook opstonden.
Als jullie geen Millan (let op de schrijfwijze) aanhangers waren, had ik jullie graag gesteund. Erg jammer.
BeantwoordenVerwijderen